Wyróżnienia i nagrody pieniężne przyznawane trenerom

Rate this post

Przykładowy Regulamin przyznawania nagród pieniężnych i wyróżnień dla trenerów wyróżniających się osiągnięciami w działalności sportowej jako Załącznik do Uchwały Nr 223/XXI/2015 Rady Miejskiej w Sosnowcu z dnia 29 października 2015 r.

,,§ 1. Niniejszy regulamin określa warunki, tryb przyznawania nagród pieniężnych i wyróżnień, a także rodzaje wyróżnień i wysokość nagród pieniężnych dla trenerów wyróżniających się osiągnięciami w działalności sportowej.

  • 2. Laureatami nagród pieniężnych i wyróżnień mogą być trenerzy będący mieszkańcami miasta Sosnowca w rozumieniu art. 25 ustawy Kodeks Cywilny.
  • 3. 1. Uwzględniając postanowienia ust. 2, nagrodę pieniężną może otrzymać trener, jeżeli prowadzony przez niego zawodnik (zespół zawodników) osiągnął w kategorii seniora, młodzieżowca lub juniora wysoki wynik w sporcie zespołowym lub indywidualnym, tj. zajął miejsce od pierwszego do trzeciego w Igrzyskach Olimpijskich, Igrzyskach Paraolimpijskich, Igrzyskach Głuchych, Młodzieżowych Igrzyskach Olimpijskich, Mistrzostwach Świata lub Mistrzostwach Europy.
  1. Nagrodę można przyznać, jeżeli wynik sportowy, o którym mowa w ust. 1, zostanie osiągnięty dla klubu sportowego mającego siedzibę:
  • na terenie Gminy Sosnowiec lub
  • poza terenem Gminy Sosnowiec:
  1. jeżeli dana dyscyplina sportu nie jest prowadzona przez klub sportowy mający siedzibę na terenie Gminy Sosnowiec bądź
  2. jest prowadzona przez klub sportowy mający siedzibę na terenie Gminy Sosnowiec na poziomie niższym od poziomu reprezentowanego przez zawodnika.
  3. Z zastrzeżeniem ust. 4, wysokość nagrody określa tabela stanowiąca załącznik do niniejszego regulaminu.
  4. Za osiągnięcia sportowe uzyskane w toku jednej imprezy sportowej trenerowi może zostać przyznana wyłącznie jedna nagroda pieniężna.
  • 4. 1. Przy uwzględnieniu postanowień § 3 ust. 2, wyróżnienie może otrzymać trener, jeżeli prowadzony przez niego zawodnik (zespół zawodników) osiągnął następujący wynik sportowy:
  • reprezentował Polskę w Igrzyskach Olimpijskich, Igrzyskach Paraolimpijskich, Igrzyskach Głuchych, Młodzieżowych Igrzyskach Olimpijskich, Mistrzostwach Świata lub Mistrzostwach Europy;
  • zajął miejsce od pierwszego do dziesiątego w klasyfikacji generalnej zawodów o Puchar Świata lub Puchar Europy;
  • zajął miejsce od pierwszego do dziesiątego w zawodach sportowych o randze Mistrzostw Polski;
  • uczestniczył w reprezentacji Polski;
  • awansował do wyższej klasy w rozgrywkach ligowych lub utrzymał się w najwyższej klasie rozgrywek ligowych.
  1. Wyróżnienie ma formę rzeczową, tj. statuetki oraz listu gratulacyjnego.
  • 5. 1. Z wnioskiem o przyznanie nagrody pieniężnej lub wyróżnienia może wystąpić:
  • właściwy organ statutowy klubu sportowego trenera;
  • Dyrektor Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Sosnowcu;
  • organizacja pozarządowa prowadząca działalność w dziedzinie sportu;
  • zawodnik, który osiągnął wynik sportowy przy współpracy z trenerem.
  1. Wniosek o przyznanie nagrody pieniężnej lub wyróżnienia powinien zawierać:
  • imię i nazwisko oraz adres zamieszkania trenera;
  • dane dotyczące klubu sportowego trenera;
  • uwierzytelnione przez podmiot zrzeszający lub właściwy związek sportowy informacje o osiągnięciach, za które ma zostać przyznana nagroda pieniężna lub wyróżnienie;
  • wskazanie dyscypliny sportowej;
  • uzasadnienie;
  • oświadczenie trenera o wyrażeniu zgody na przetwarzanie jego danych osobowych na cele związane z przyznaniem nagrody pieniężnej lub wyróżnienia oraz na upublicznienie faktu przyznania nagrody pieniężnej lub wyróżnienia.
  1. Wnioski o przyznanie nagrody pieniężnej lub wyróżnienia należy składać w sekretariacie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Sosnowcu w terminach każdorazowo:
  • do dnia 30 kwietnia – za pierwszy kwartał roku kalendarzowego, w którym trener uzyskał osiągnięcie w działalności sportowej;
  • do dnia 31 lipca – za drugi kwartał roku kalendarzowego, w którym trener uzyskał osiągnięcie w działalności sportowej;
  • do dnia 31 października – za trzeci kwartał roku kalendarzowego, w którym trener uzyskał osiągnięcie w działalności sportowej;
  • do dnia 31 stycznia – za czwarty kwartał poprzedniego roku kalendarzowego, w którym trener uzyskał osiągnięcie w działalności sportowej.
  • 6. 1. Wnioski, o których mowa w § 5, rozpatruje zespół do spraw opiniowania wniosków o przyznanie nagród i wyróżnień za wyniki sportowe powołany przez Prezydenta Miasta Sosnowca (dalej: zespół).
  1. Zespół składa się z:
  • trzech pracowników Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Sosnowcu,
  • dwóch radnych Rady Miejskiej w Sosnowcu.
  1. Do zadań zespołu należy w szczególności:
  • analiza formalna i merytoryczna złożonych wniosków z uwzględnieniem znaczenia osiągnięcia w działalności sportowej dla miasta Sosnowca;
  • przedstawianie Prezydentowi Miasta Sosnowca kandydatów do nagród pieniężnych i wyróżnień;
  • uzasadnianie wyboru kandydatów do nagród pieniężnych i wyróżnień.
  • 7. 1. Nagrody pieniężne i wyróżnienia przyznaje Prezydent Miasta Sosnowca. Decyzja Prezydenta Miasta Sosnowca o przyznaniu bądź o odmowie przyznania nagrody pieniężnej lub wyróżnienia jest ostateczna. Od decyzji w tym przedmiocie nie przysługuje odwołanie.
  1. Uroczystość wręczania nagród pieniężnych i wyróżnień odbywa się w terminie wyznaczonym przez Prezydenta Miasta Sosnowca.
  • 8. 1. Złożenie wniosku o przyznanie nagrody pieniężnej lub wyróżnienia nie jest równoznaczne z ich przyznaniem.
  1. Ilość przyznanych w danym roku kalendarzowym nagród pieniężnych i wyróżnień jest uzależniona od wysokości środków finansowych zaplanowanych na ten cel w budżecie miasta Sosnowca.
  • 9. Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Sosnowcu prowadzi ewidencję trenerów, którym zostały przyznane nagrody pieniężne lub wyróżnienia”59.
OSIĄGNIĘCIE KWOTA NAGRODY (PLN)
SENIOR MŁODZIEŻOWIEC. JUNIOR
Igrzyska Olimpijskie, Igrzyska    
Paraolimpijskie. Igrzyska    
Głuchych, Młodzieżowe Igrzyska    
Olimpijskie:    
I miejsce: 5.000 2.500
II miejsce: 4.000 2.000
III miejsce: 3.500 1.500
Mistrzostwa Świata:    
I miejsce: 4.000 2.000
II miejsce: 3.000 1.500
III miejsce: 2.000 1.000
Mistrzostwa Europy:    
I miejsce: 3.000 1.500
II miejsce: 2.000 1.200
III miejsce: 1.500 1.000
Tabela 3. Wysokości nagród dla trenerów w Sosnowcu.

Wspieranie rozwoju sportu

Rate this post

Odrębne unormowania pozwalają jednostkom samorządu terytorialnego na prowadzenie (z określonymi obostrzeniami) np. spółek, z zastrzeżeniem, że ich działalność polega wyłącznie na wykonywaniu zadań publicznych. Promocja oraz działanie na rzecz rozwoju kultury fizycznej i sportu doskonale wpisuje się w ten zakres działań. W związku z tym nic nie stoi na przeszkodzie, aby konkretna jednostka samorządu terytorialnego tworzyła bądź posiadała udziały w klubach sportowych. Tego typu praktyka jest w Polsce dość powszechna. Jednostki często angażują się w ten sposób – szczególnie w przypadku chęci pomocy klubom, które w jakiś sposób na stałe wpisały się w historię miasta (np. poprzez długość istnienia lub osiąganie wysokich wyników we współzawodnictwie), a w danym momencie mają problemy finansowe, organizacyjne czy infrastrukturalne[1].

Ważnym wkładem władz samorządowych w rozwój sportu jest budowa i modernizacja obiektów sportowych (stadiony, hale, pływalnie) oraz infrastruktury z nimi związanej. W Polsce zdecydowana większość wszystkich inwestycji w szeroko rozumianą infrastrukturę sportową jest realizowana z udziałem jednostek samorządu terytorialnego.

Jeszcze innym sposobem władz samorządowych wspomagania rozwoju sportu jest wspieranie aktywności fizycznej dzieci i młodzieży szkolnej poprzez np. finansowanie działalności międzyszkolnych ośrodków sportu, tworzenie wyspecjalizowanych sportowo klas w szkołach podległych danym jednostkom, budowę i utrzymanie przyległych do szkół hal, boisk sportowych czy pływalni[2].

[1]    P. Jastrzębski, Rola władz samorządowych w rozwoju sportu w Polsce [w:] K. Nessel (red.) Bohaterowie drugiego planu, Kraków 2015.

[2]   M. Otrębalski, Wspieranie rozwoju sportu jako zadanie jednostek samorządu terytorialnego [w:] A. Talik (red.), Finansowanie sportu ze środków publicznych, Warszawa 2014.

Istota i zadania edukacji zdrowotnej

5/5 - (1 vote)

Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że stan zdrowia pośrednio bądź bezpośrednio warunkuje jakość ich życia, nie wie także, jak aktywnie wpływać na własny potencjał zdrowotny. Tych umiejętności powinniśmy się uczyć już od najmłodszych lat i temu właśnie celowi służy edukacja zdrowotna. Specjaliści podkreślają, że jest ona podstawowym prawem każ­dego dziecka, ponieważ przekazując dzieciom wiedzę o zdrowiu i kształtu­jąc odpowiednie nawyki i zachowania, ułatwiamy im prowadzenie zdrowe­go stylu życia[1].

Zatem edukację zdrowotną definiuje się jako proces, w którym ludzie uczą się dbać o zdrowie własne i społeczności, w której żyją [2]. Podczas gdy promocja zdrowia to działania ukierunkowane na poszczególne systemy społeczne, edukacja zdrowotna jest zorientowana przede wszystkim na jednostki[3].

Wyróżnia się trzy zasadnicze cele edukacji zdrowotnej:

  • Zachęcanie ludzi do identyfikacji własnych problemów zdrowotnych i podejmowania aktywnych działań w celu ich rozwiązania.
  • Pomoc w podejmowaniu racjonalnych decyzji i wyborów wspierających harmonijny rozwój i zdrowie (fizyczne, psychiczne, społeczne i ducho­we) w sposób uwzględniający potrzeby innych ludzi i środowiska.
  • Kształtowanie zdrowego stylu życia.

Szczegółowy przegląd celów edukacji zdrowotnej, według różnych autorów, zawiera tabela 5. Uwagę zwraca przede wszystkim klasyfikacja M. Demela, w której brak wskaźników skuteczności, ponieważ cele ope­racyjne są sformułowane w kategoriach intrapsychicznych właściwości podmiotu.

Obecnie w praktyce edukacyjnej przyjmuje się, że edukacja zdrowotna powinna polegać na równoległym działaniu dwukierunkowym: przekazy­waniu wiedzy oraz kształtowaniu umiejętności, przekonań i postaw nie­zbędnych do zachowania i doskonalenia zdrowia. Tradycyjnie w edukacji zdrowotnej dominowało przekazywanie samych tylko informacji, jednak jak się później okazało – związek między przyrostem wiedzy a zmianą za­chowań był niewielki4. Zatem, aby podejmowana edukacja była skuteczna, musi także uwzględniać drugi ze wspomnianych kierunków działań.

Tabela 5

Przykłady celów edukacji zdrowotnej dzieci i młodzieży według różnych autorów

Cel nadrzędny Zadania (cele operacyjne) Wskaźniki

skuteczności

Pełna osobowość (M. Demel) –   wykształcenie nawyków bezpośred­nio lub pośrednio związanych

z ochroną i doskonaleniem zdrowia fizycznego i psychicznego;

–    wyrabianie odpowiednich sprawności;

–    nastawienie woli i kształtowanie postaw umożliwiających stoso­wanie zasad higieny, skutecznej pielęgnacji, zapobiegania choro­bom i leczenia;

– pobudzanie pozytywnego zainte­resowania sprawami zdrowia w wyniku epizodycznego i systematycznego wzbogacania i pogłębiania wiedzy o sobie oraz o prawach rządzących zdrowiem publicznym.
Zdrowy styl życia Nabywanie i (lub) korekta: korzystne
(koncepcja – wiedzy o zdrowiu, czynnikach zachowań
behawioralna)

>

zwiększających jego potencjał i stwarzający ryzyko dla zdrowia;

–   postaw wobec zdrowia swojego i innych;

–    umiejętności niezbędnych dla kształtowania zachowań sprzyjają­cych zdrowiu i radzenia sobie

z nowymi sytuacjami;

–    podejmowania właściwych decyzji.

zdrowotnym
Przygotowanie Rozwijanie u uczniów chęci, zdolności zmiany, jaki
ucznia do roli  i kompetencji do działania, czyli: ludzie wprowadzają
aktywnego członka – wiedzy (specyficznej)  we własnym
demokratycznego i umiejętności „wglądu” w siebie; życiu i społeczności,
społeczeństwa, który sam lub / grupą innych ludzi może pod­jął działania dla tworzenia zdrowego zycia i środowiska (II II. Jensen) –    zaangażowania i motywacji;

–   wizji przyszłości;

–    doświadczeń zdobytych

w konkretnych działaniach, w praktyce.

w której

[1]  WHO, UNESCO, UNICEF. Wszechstronna szkolna edukacja zdrowotna. Przewodnik do działania, „Lider 1993, nr 5, s. 5; B. Woynarowska (red.), Edukacja zdrowotna…, dz. cyt., s. 32.                       ’

[2]  T. Williams, Szkolne wychowanie zdrowotne w Europie, „Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne” 1989, nr 7-8, s. 159.

[3]  B. Woynarowska (red.), Zdrowie i szkoła, dz. cyt., s. 423-424.

Sport jako forma aktywności fizycznej

Rate this post

wstęp pracy licencjackiej

We współczesnym świecie sport jest ważną wartością cywilizacyjną, kulturową i społeczną. W rozwiniętych społeczeństwach sport stał się dobrem powszechnym, dostępnym w różnych formach – stosownie do możliwości i zainteresowań obywateli. Jest także składową polityki społecznej nowoczesnego państwa, stymulując wiele gałęzi gospodarki, tworząc swoisty rynek pracy. Dzięki swojej specyfice jest istotnym czynnikiem kształtowania zdrowia, rozwijania nawyków i zachowań prozdrowotnych, a także wartościową formą spędzania wolnego czasu. Z tych względów państwo jest żywotnie zainteresowane rozwojem i upowszechnieniem sportu.

W ostatnich dziesięcioleciach sport nie należał do priorytetowych dziedzin w polityce państwa. Skutkowało to w szczególności obniżeniem poziomu aktywności fizycznej społeczeństwa.

Jak wynika z badań Światowej Organizacji Zdrowia[1] w społeczności dorosłych wciąż przeważa styl życia daleki od prozdrowotnego. Jedynie 7% Polaków deklaruje systematyczną aktywność fizyczną, 33% czyni to raz w tygodniu, 12% rzadziej, ale przynajmniej raz w miesiącu, natomiast reszta sporadycznie bierze udział w jakichkolwiek zajęciach służących podniesieniu sprawności fizycznej – uprawia jakąś dziedzinę sportu lub podejmuje inne formy aktywności rekreacyjnej. Pomimo stosunkowo dużej popularności sportu i widowisk sportowych walory aktywności fizycznej i sportu, uprawianego w różnych, dostępnych dla każdego formach, wciąż pozostają nieznane lub niedoceniane. Przy wydłużaniu się wieku życia Polaków niesie to poważne zagrożenia dla zdrowia i jakości życia.

Oznacza to, że w świadomości przeważającej części polskiego społeczeństwa nie nastąpiła dotąd zasadnicza przemiana. O takim obrazie społeczeństwa w znacznym stopniu decyduje nie tylko dostępność sportu, lecz także uboga oferta programowa dla osób w różnym wieku i różnym stanie zdrowia i poziomie sprawności fizycznej.

Badania wskazują także na pogarszający się poziom wydolności i sprawności fizycznej dzieci i młodzieży. Do głównych przyczyn takiego stanu należy z pewnością zaliczyć małą aktywność ruchową dzieci i młodzieży oraz – pomimo wdrożenia 4-tej godziny wf – długoletnie zaniedbania na poziomie szkolnego wychowania fizycznego. Od 2004 r. stopniowo rozszerzano uczestnictwo młodzieży w programach pozalekcyjnych zajęć sportowo-rekreacyjnych. Działania te nie są jednak wystarczające.

Sport jest kluczowym elementem życia człowieka w różnych jego aspektach. Dlatego tak ważny jest tworzenie odrębnych systemów jego finansowania. Są one różnorodne w zależności od państwa, w którym sport jest rozwijany. W Polsce finansuje się go ze środków budżetu państwa i samorządu terytorialnego.

[1] The word health report 2002. Reducing risks; promoting healthy life style, Geneva, WHO 2002 r.

Profilaktyka zdrowotna

5/5 - (1 vote)

Profilaktyka – (prewencja, zapobieganie, z gr. Phylaxstróż) – są to wszystkie działania podejmowane w celu zapobiegania pojawieniu się lub rozwojowi niepożądanych zachowań, stanów lub zjawisk w danej populacji. Istotną rolą jest przeciwdziałanie zagrożeniom, w tym chorobom, których wystąpienie lub nasilenie się w przyszłości jest prawdopodobne.

Działania profilaktyczne mają zmniejszyć prawdopodobieństwo tych zagrożeń i służą utrzymaniu stanu dotychczasowego „statusu quo”.   Profilaktyka nie jest częścią medycyny, dotyczy ona wszystkich sfer   codziennego życia.

PROFILAKTYKA I FAZY – dotyczy całej populacji, obejmuje działania najwcześniejsze, których celem jest uprzedzenie choroby lub zmniejszenie ryzyka jej rozwoju. Ma ona szeroki zakres.

Dzielimy tę fazę na działania swoiste i nieswoiste.

a)Działania swoiste – zapobieganie konkretnej chorobie, np.

  • Szczepienia ochronne,
  • Suplementacja witaminy D niemowlętom i małym dzieciom w celu zapobiegania krzywicy,
  • Podawania kwasu foliowego kobietom w wieku rozrodczym (15-49 lat) w profilaktyce wad wrodzonych cewy nerwowej u ich potomstwa,
  • Podawanie wapnia i witaminy D kobietom w okresie przekwitania w celu zapobiegania osteoporozie

b)Działania nieswoiste – zapobieganie wielu chorobom, np.

  • Karmienie piersią,
  • Racjonalne żywienie,
  • Aktywność fizyczna,
  • Hartowanie.

PROFILAKTYKA II FAZY – jest ukierunkowana na określoną grupę populacji ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia jakiejś choroby.

  Celem jej jest wczesne wykrycie objawów choroby poprzez, np. badania profilaktyczne i wdrożenie odpowiedniego leczenia.

W badaniach profilaktycznych możemy wyróżnić trzy grupy:

1.Testy przesiewowe i profilaktyczne badania lekarskie dzieci,

2.Profilaktyczne badania lekarskie grup zawodowych,

3.Inne badania profilaktyczne u dorosłych w celu wczesnego wykrywania najczęstszych chorób, w tym:

  • Pomiar ciśnienia tętniczego,
  • Pomiar stężenia cholesterolu we krwi,
  • Okresowe badania stomatologiczne,
  • U kobiet badania cytologiczne, mammografia lub USG piersi,
  • U mężczyzn powyżej 50 roku życia badanie poziomu PSA,

PROFILAKTYKA III FAZY – ukierunkowana jest na osoby przewlekle chore lub niepełnosprawne.

Celem jej jest zapobieganie dalszym niepomyślnym skutkom chorób lub niepełnosprawności, w tym:

  • Przywrócenie (rehabilitacja) lub zastąpienie, np. protezą uszkodzonych frakcji,
  • Pomoc w radzeniu sobie z chorobą i zaakceptowaniu swego stanu,
  • Przeciwdziałanie izolacji społecznej, prowadzącej do wtórnego kalectwa,
  • Pomoc w utrzymaniu dobrej kondycji fizycznej i psychicznej