Inne są także metody oddziaływania tradycyjnego modelu profilaktycznego i modelu promocji zdrowia. Posługując się rozróżnieniem metod interwencji w sferze zdrowia publicznego wprowadzonym przez Beattiego można wykazać, że te pierwsze są oparte na oddziaływaniach typu autorytarnego, a drugie — raczej na negocjacjach.
Tabela 1. Metody interwencji w sferze zdrowia
|
|
Autorytarne |
|||
|
Indywidualne |
Techniki perswazyjne |
Regulacje prawne (np. obowiązek szczepień) |
Kolektywne |
|
|
Porady zdrowotne |
Działania społeczności lokalnych na rzecz zdrowia |
|||
|
|
Negocjowanie |
|||
Porównanie założeń, jakimi oba podejścia (tj. profilaktyczne i promocyjne) posługują się w celu kształtowania prozdrowotnych postaw i zachowań, niewątpliwie ukazuje głębsze osadzenie tych drugich zarówno w realiach życia ludzi, jak i dorobku nauk o zachowaniu. Aby jednak porównanie takie było „fair”, należy zwrócić uwagę, że porównujemy, z jednej strony, model od wielu lat realizowany w praktyce, którego słabości miały szansę się ujawnić, z drugiej zaś, mamy do czynienia z modelem normatywnym i życzeniowym, którego weryfikacja przez praktykę dopiero się rozpoczyna i problemy z jego aplikacją możemy na razie tylko (być może nie w pełni) antycypować.
Promocja zdrowia dostrzega, że złożoność uwarunkowań zdrowia wymaga wielu partnerów, z różnych poziomów organizacji społeczeństwa. „Partnerstwo dla zdrowia” wymaga więc współdziałania pojedynczych ludzi, ich rodzin, społeczności lokalnych, organizacji pozarządowych, mass mediów, a także ośrodków władzy i administracji państwowej różnych szczebli. Na szczególną uwagę zasługuje tu odpowiednia polityka zdrowotna państwa, przejawiająca się w tworzeniu właściwych podstaw legislacyjnych i alokacji środków wspierających prozdrowotne działania. Promocja zdrowia jest zatem procesem przekraczającym znacznie tradycyjną działalność „sektora zdrowia”. Według wspomnianej już Karty Ottawskiej promocja zdrowia winna być realizowana poprzez określone działania zaliczone do pięciu podstawowych obszarów. Są to:
– tworzenie prozdrowotnej polityki państwa,
– kreowanie środowisk sprzyjających zdrowiu,
– wzmacnianie mobilizacji i partycypacji społecznej na rzecz zdrowia,
– rozwijanie indywidualnych umiejętności prozdrowotnych,
– reorientacja służby zdrowia.
Jeżeli chcesz znaleźć profesjonalną pomoc w napisaniu swojej pracy to zajrzyj na stronę pisanie prac z zarządzania, zarządzania w ochronie zdrowia, promocji zdrowania, pedagogiki i wielu innych dziedzin.
